بررسی اثر متفورمین و آکاربوز بر سطح سرمی ویسفاتین در موشهای آزمایشگاهی مبتلا به دیابت نوع 2

هدف: در مطالعه حاضر اثر دو داروی ضد دیابتی متفورمین و آکاربوز بطورجداگانه و همراه با هم در کنترل گلایسمیک و همچنین بر پروفایل لیپید و میزان ویسفاتین سرم در موشهای صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو القاء شده توسط تزریق استرپتوزیسین و نیکوتین آمید بررسی شد. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر نژاد ویستار با تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین(60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، پانزده دقیقه پس از تزریق صفاقی نیکوتین آمید( 110 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، به دیابت نوع دو مبتلا شدند. یک هفته پس از ابتلا به دیابت، دارو درمانی به مدت شش هفته انجام شد. داروی متفورمین بصورت محلول در آب و با دوز 150 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در هر روز و داروی آکاربوز به صورت مخلوط در غذای روزانه و به میزان 40 میلی گرم در هر 100 گرم غذای مصرفی به موشها داده شد. شاخص توده بدن((bmi، قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکه، پروفایل لیپید، انسولین،homa-ir و ویسفاتین سرم اندازه گیری و با گروه کنترل مقایسه شد. نتایج: هر سه روش درمان با متفورمین، اکاربوز و ترکیب متفورمین و آکاربوز موجب کاهش ویسفاتین سرم نسبت به موش های درمان نشده مبتلا به دیابت نوع2 شد. ولی این کاهش تنها در گروه تحت درمان با متفورمین نسبت به گروه دیابتی معنی دار بود(27/21±72/162و45/6±66/ 195، 001/0=p). همچنین در هر سه گروه درمانی میزان ترشح انسولین کاهش یافت و این کاهش در گروه دریافت کننده ی آکاربوز(05/0>p) و ترکیب دو دارو(05/0>p) نسبت به گروه کنترل دیابتی معنی دار بود. میزان قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکه در هر سه گروه تحت درمان نسبت به موشهای درمان نشده کاهش معنی داری را نشان داد و این کاهش در گروه تحت درمان با هر دو دارو مشهودتر بود. هر سه روش درمانی در بهبود پروفایل لیپید موثر بود. شاخص homa-ir در گروه مصرف کننده داروی ترکیبی بهتر بود. نتیجه گیری: کنترل هیپرگلیسمی و درمان موشهایی که توسط نیکوتین آمید و استرپتوزوسین به دیابت نوع 2 مبتلا شده اند با افزودن آکاربوز به متفورمین، نسبت به موشهایی که توسط متفورمین و یا آکاربوز به تنهایی درمان شدند از کارآیی بالاتری برخوردار است.